【卫】《正字通》俗衞字。
【琤】《唐韻》楚耕切《集韻》《韻會》初耕切《正韻》抽庚切,音錚。《說文》玉聲。又《正字通》凡物戛擊有聲皆曰琤。《孟郊詩》前溪忽調瑟,隔林寒琮琤。《韓愈詩》竹影金鎖碎,泉聲玉琮琤。俗作琤非。又《集韻》鋤耕切,音崝。亦玉聲。
【鍧】《廣韻》《集韻》《正韻》呼宏切《韻會》呼橫切,音訇。《廣韻》鏗鍧,鐘鼓聲相雜也。《班固·東都賦》鐘鼓鏗鍧,管弦燁煜。 《集韻》或作。
【极】《唐韻》其輒切《集韻》極葉切,音笈。《說文》驢上負也。《篇海》爲木版跨驢背以負物者。又《廣韻》巨業切,音跲。极插也。(極)《唐韻》渠力切《集韻》《韻會》竭憶切《正韻》竭戟切,禁入聲。《說文》棟也。《徐曰》極者屋脊之棟,今人謂高及甚爲極,義出於此。又天地未分以前曰太極。《易·繫辭》易有太極,是生兩儀。《註》無稱之稱,不可得而名也。又皇極,大中也。《書·洪範》皇建其有極。《疏》人君爲民之主,大自立其有中之道。又北辰曰北極,老人星曰南極。《書·舜典·正義》引《王蕃·渾天說》曰:北極出地三十六度,南極入地三十六度