【贾】《唐韻》公戸切《集韻》《韻會》果五切,音古。《說文》賈,市也。一曰坐賣售也。《書·酒誥》肇牽車牛,遠服賈。《詩·邶風》賈用不售。《周禮·天官·大宰》商賈阜通貨賄。《註》行曰商,處曰賈。又《左傳·桓十年》吾焉用此以賈害。《註》賈,買也。又《廣韻》古訝切《集韻》《韻會》居迓切《正韻》居亞切,音駕。與價同。《類篇》售直也。《論語》求善賈而沽諸。又《集韻》《韻會》《正韻》舉下切,音斝。姓也。《急就篇註》賈,本姬姓之國也。晉吞滅之,其後稱賈氏。
【充】《唐韻》昌終切《集韻》昌嵩切《正韻》昌中切,踧平聲。《說文》長也,高也。从儿,育省聲。《徐曰》在人上也。音突。又《玉篇》行也,滿也。又《廣韻》美也,備也。又塞也。《詩·邶風》褎如充耳。《註》言黎侯寓衞,衞人如塞耳無聞也。又《增韻》實之也。《禮·王制》充君之庖。又《前漢·揚雄傳》充庖厨而已。《註》師古曰:充,當也。又《周禮·地官·充人註》猶肥也,養牲而肥之也。又《左傳·哀十一年》事充政重。《註》充者,役煩也。又《管子·內業篇》凡食之道,大充,傷而形不藏。《註》過飽也。又《禮·檀弓》充充如有窮。《註》孝子心形