【望阙】1.古台名。2.仰望宫阙。喻怀念天子。唐白居易《与崇文诏》:“虽殿邦之寄重,诚欲藉才;而望闕之恋深,固难夺志。”
【独】《唐韻》《集韻》《韻會》徒谷切《正韻》杜谷切,音犢。《說文》犬相得而。从犬蜀聲。羊爲羣,犬爲獨也。又獸名。《埤雅》顏從曰:獨一叫而猨散,鼉一鳴而龜伏。或曰鼉鳴夜,獨叫曉。獨,猨類也。似猨而大,食猨。今俗謂之獨猨。蓋猨性羣,獨性特,猨鳴三,獨叫一,是以謂之獨也。又獨,獸名。詳前字註。又《廣韻》單獨。《詩·小雅》哀此惸獨。《傳》獨,單也。《又》念我獨兮。《爾雅·釋山》獨者蜀。《疏》蟲之孤獨者名蜀,是以山之孤獨者亦名曰蜀也。《揚子·方言》一蜀也。南楚謂之獨。又山名。《山海經》獨山,多金玉美石。又《廣韻》複姓有獨
【登陴】升登城上女墙。引申为守城。《左传·昭公十八年》:“火之作也,子产授兵登陴。”南朝梁徐悱《古意酬到长史溉登琅邪城》诗:“登陴起遐望,迴首见长安。”《晋书·杜预传》:“吴督将伍延伪请降而列兵登陴,预攻克之。”康有为《大同书》甲部绪言:“风鹤之警,误流羊城。一夕大惊,将军登陴,城民走迁,穷巷无人。”漢