【洪流】的水流。战国楚宋玉《小言赋》:“析飞糠以为舆,剖粃糟以为舟,泛然投乎杯水中,淡若巨海之洪流。”唐韦应物《使云阳寄府曹》诗:“仰瞻乔树颠,见此洪流跡。”2.比喻前进中的巨大事物。秦牧《<长河浪花集>序》:“几十年,对于无穷无尽的历史洪流来说,本来只是一瞬。”
【响】〔古文〕《唐韻》《集韻》《韻會》《正韻》許兩切,音享。《說文》聲也。从音鄕聲。《註》徐鍇曰:聲之外曰響。響猶怳也,怳怳然浮也。實而精者曰聲,朴而浮者曰響。響之附聲,如影之著形。《玉篇》應聲也。《書·大禹謨》惟影響。又方響,樂器。《杜陽雜編》太和九年,宮人沈阿翹進白玉方響。 《集韻》或作。《韻會》又作鄕。通作嚮饗。